منظور از rank در رم چه چیزی است؟ انواع رنک در رم سرور

سیستم‌های کامپیوتری در روند فعالیت خود به سخت‌افزارهای گوناگونی نیاز دارند. یکی از اجزای مهم در این زمینه حافظه است که به عنوان رم شناخته می‌شود. رم وظیفه دارد داده‌های ضروری را تا زمان پردازش، در خود نگه دارد. در این میان یک مفهومی به نام Rank شناخته می‌شود که زیرساخت و آرایش تراشه‌های رم را نشان می‌دهد و بر عملکرد سیستم تاثیر می‌گذارد. درک مفهوم رنک کمک می‌کند تا ظرفیت، سرعت و ساختار رم را دقیق تر بفهمیم. این موضوع در سرورها اهمیت به خصوصی دارد چون سرورها پردازش‌های سنگین تری انجام می‌دهند و هر بهبود یا ضعف در بخش رم، وضعیت عملکرد را تغییر می‌دهد.

منظور از rank در رم چیست؟

rank در رم به گروه بندی تراشه‌ها اشاره دارد. اگر بخواهیم تصویری از این قضیه داشته باشیم، کافی است یک ماژول رم را تصور کنیم که تعدادی چیپ روی آن نصب شده است. هر مجموعه از این چیپ‌ها می‌تواند با یک گذرگاه داده مستقل فعالیت کند. به این گروه‌های منطقی “rank” گفته می‌شود. هنگامی که کنترلر حافظه به سی پی یو دستوری ارسال می‌کند، رم باید پاسخ دهد و نقش مدیریت این پاسخ در سرعت و کیفیت این پاسخ تاثیر مستقیم دارد.

رم‌ها فقط مختص سیستم‌های خانگی نیستند و در سرورها هم اهمیت بالایی دارند. هر ماژول رم در سرور ممکن است دارای یک یا چند رنک باشد. برای سرورها که وظایف پیچیده و بار سنگین را مدیریت می‌کنند، تعداد رنک زیاد می‌تواند ظرفیت حافظه را بالا ببرد و در صورت پیکربندی درست، سرعت انجام کارها را بیشتر کند. در عین حال، محدودیت کنترلر رم هم باید در نظر گرفته شود تا دچار ناسازگاری نشویم. این ناسازگاری ممکن است خود را به شکل، کند شدن عملکرد یا محدودیت در شناسایی کل حافظه نشان دهد.

مستر اچ پی در زمینه ی فروش تجهیزات سرور HP فعالیت دارد. محصولات این فروشگاه با بهترین کیفیت ، گارانتی معتبر و قیمت مناسب عرضه می شود. برای اطلاعات بیشتر می توانید با شماره 02191008413 تماس حاصل فرمایید.

انواع مختلف rank (رنک):

rank در رم چند نوع مهم دارد که در زیر به آنها اشاره خواهیم کرد:

1. سینگل رنک (Single-Rank)

در نوع تک کاناله یا Single، همه چیپ‌ها به صورت یک گروه هماهنگ سازمان دهی می‌شوند. وقتی پردازنده به اطلاعات نیاز دارد، کنترلر حافظه داده‌ها را از همان گروه دریافت می‌کند. این ساختار ساده است و نیازی به جابه‌جایی بین گروه‌های مختلف ندارد. به همین دلیل، سرعت دسترسی به داده‌ها در این نوع حافظه بیشتر است و تاخیر کمتری وجود دارد. همچنین چون فقط یک بخش از چیپ‌ها فعال است، مصرف انرژی در این نوع حافظه کمتر می‌شود. رم سینگل ‌رنک برای سیستم‌های معمولی و کارهایی که حجم پردازش زیادی ندارند، گزینه خوبی محسوب می‌شود.

2. دوال رنک (Dual-Rank)

در رم‌های دو کاناله یا Dual ، داده‌ها در دو گروه جداگانه قرار می‌گیرند. زمانی که یکی از این گروه‌ها در حال پردازش است، گروه دیگر آماده سازی اطلاعات را انجام می‌دهد. این ساختار باعث می‌شود ظرفیت کلی حافظه افزایش پیدا کند و پهنای باند بیشتری در دسترس باشد. چون دو مجموعه تراشه وجود دارد، ظرفیت این نوع حافظه بیشتر از Single-Rank است. البته ممکن است زمان دسترسی به داده‌ها کمی بیشتر شود، زیرا کنترلر باید بین این دو گروه جابه‌جا شود. این نوع رم برای کارهای نیمه سنگین، سرورها و سیستم‌هایی که نیاز به ظرفیت بالاتر و عملکرد سریع دارند، کاربردی است. همچنین کاربران دسکتاپی که کارهای سنگین تری مثل پردازش‌های گرافیکی انجام می‌دهند، از  Dual-Rank استفاده می‌کنند.

3. کواد رنک (Quad-Rank)

در مدل چهار کاناله، رم به چهار گروه تقسیم شده است. به همین دلیل، حجم داده‌ای که به صورت همزمان مدیریت می‌شود، رشد محسوسی دارد. این ویژگی برای سرورها و سیستم‌هایی که وظایف بسیار سنگین اجرا می‌کنند، خیلی جذاب است. مخصوصا در مراکز داده، داشتن Quad-Rank به واحد پردازش کمک می‌کند تا درخواست‌های موازی را بهتر پوشش دهد. با این حال، سطح پیچیدگی هم در چنین ماژول‌هایی بالاتر است. تاخیر به خاطر سوییچ کنترلر میان چهار گروه کمی بیشتر می‌شود. همچنین بعضی سرورها سقف مشخصی در پذیرش تعداد رنک دارند. اگرچه Quad-Rank می‌تواند گنجایش قابل‌ توجهی داشته باشد، اما باید دید کنترلر حافظه و محدودیت‌های مادربرد با چهار رنک به چه صورت هماهنگ عمل می‌کنند.

تعداد rank در رم سرور به چه مواردی بستگی دارد؟

یکی از سوالاتی که مطرح می‌شود این است که چه تعداد rank در رم سرور وجود دارد و چه عواملی روی آن تاثیر می‌گذارند. اولین عامل، نحوه طراحی تراشه‌های رم است. برخی تراشه‌ها فقط یک رنک دارند، در حالی که مدل‌های پیشرفته تر می‌توانند دو یا حتی چهار رنک داشته باشند. سازنده رم باید تصمیم بگیرد که از چه نوع تراشه‌هایی استفاده کند. این تصمیم به ظرفیت کلی حافظه‌ای که قرار است تولید شود، بستگی دارد. اگر هدف ساخت حافظه‌ای با ظرفیت بالا باشد، معمولا از چند رنک استفاده می‌شود تا محدودیت‌های سخت‌افزاری برطرف شوند.

عامل دیگر، طراحی مادربرد و پردازنده است. کنترلر حافظه که داخل پردازنده یا چیپست قرار دارد، تعداد رنک‌هایی که می‌تواند مدیریت کند را مشخص می‌کند. اگر این کنترلر محدودیت داشته باشد، ممکن است فقط رم‌های single یا dual را پشتیبانی کند. همچنین هر کانال رم روی مادربرد می‌تواند چندین اسلات داشته باشد، اما تعداد رنک‌ها باید متناسب باشد، چون افزایش تعداد رنک‌ها باعث می‌شود پردازش آدرس دهی و فرمان دهی پیچیده تر شود.

کاربرد سرور هم در انتخاب تعداد rank تاثیر دارد. مثلا در سرورهایی که برای پردازش‌های سنگین مثل رندرگیری استفاده می‌شوند، ممکن است از چندین اسلات رم Dual-Rank استفاده شود تا ظرفیت و پهنای باند بیشتری فراهم شود. اما در سرورهای ساده تر مثل وب سرورها، نیازی به استفاده از رم‌های چند رنکی نیست.

تفاوت میان رم Single و رم dual  چیست؟

رم‌های Single و dual از نظر ساختار با هم تفاوت دارند؛ به این معنا که در رم  سینگل همه چیپ‌ها زیر یک بخش منطقی قرار گرفته‌اند، ولی در حالت dual، تراشه‌ها در دو بخش جداگانه سازماندهی شده‌اند.

از نظر سرعت، Single رنک تاخیر کمتری دارد؛ چرا که داده‌ها از یک گروه کوچک تر پردازش می‌شوند. در مقابل، dual رنک در برخی موارد پهنای باند بیشتری دارد و اطلاعات در کاربردهای خاص سریع تر پردازش می‌شوند. اما تاثیر این موارد به نوع معماری کنترلر حافظه هم وابسته است.

از منظر قیمت، رم‌های Single، به دلیل استفاده از چیپ‌های کمتر و طراحی ساده تر، معمولا ارزان تر هستند. در حالی که رم‌های dual به دلیل ظرفیت بالاتر و تعداد بیشتر تراشه‌ها، قیمت بیشتری دارند.

ظرفیت نیز یکی از معیارهای مهم در انتخاب محسوب می‌شود. رم‌های dual-Rank ظرفیت بیشتری نسبت به همتایان Single-Rank خود دارند. به همین دلیل، می‌توان در یک ماژول حافظه، مقدار بیشتری از داده‌ها را ذخیره کرد. اما رم‌های سینگل رنک عموما ظرفیت کمتری دارند و برای افزایش حافظه باید از تعداد بیشتری ماژول استفاده شود.

در زمینه سازگاری، محدودیت‌هایی که برخی مادربردها در تعداد رنک قابل پشتیبانی دارند، می‌تواند انتخاب را تحت تاثیر قرار دهد. برای دستیابی به حافظه بیشتر، ممکن است به رم‌های تک رنک بیشتری نیاز باشد یا از تعداد کمتری رم dual رنک استفاده شود. علاوه بر این، رم‌های dual-Rank به دلیل داشتن تراشه‌های بیشتر، گرمای بیشتری تولید می‌کنند که ممکن است نیازمند سیستم خنک کننده قوی تری باشد.

تنظیمات رنک  در رم سرور اچ پی

برای استفاده صحیح و بهینه از رم‌های چند رنکی در سرورهای  اچ پی، ابتدا باید به دستورالعمل‌ها و پروفایل‌هایی که این شرکت برای هماهنگی بهتر ماژول‌های حافظه طراحی کرده است، توجه کرد. در این سرورها، تعداد اسلات‌ها و کانال‌های رم اهمیت زیادی دارد. بسیاری از مدل‌ها چهار یا شش اسلات در هر کانال دارند، اما همه آن‌ها نمی‌توانند تعداد زیادی رنک را پشتیبانی کنند.

در ابتدا، تنظیمات مربوط به حافظه در بخش BIOS یا UEFI سرور باید بررسی شود. این تنظیمات شامل گزینه‌هایی مانند Performance Mode  یا Balanced Mode هستند که می‌توانند برای بهبود عملکرد حافظه فعال شوند. اگر رم‌های مورد استفاده دو یا چهار رنک داشته باشند، فعال کردن قابلیت‌هایی مثل Memory Interleaving می‌تواند باعث شود داده‌ها بین رنک‌ها به صورت متعادل توزیع شوند و سرعت پردازش افزایش یابد. برای دستیابی به عملکرد بهتر، باید تعداد ماژول‌های حافظه در هر کانال به گونه‌ای تنظیم شود که توزیع آن‌ها متقارن باشد. در غیر این صورت عملکرد حافظه ممکن است تحت تاثیر قرار گیرد.

همچنین نوع رم‌های استفاده شده در سرور اهمیت دارد. رم‌های  Registere، Load-Reduced  و Unbuffered هر کدام ویژگی‌های خاص خود را دارند و برای پشتیبانی از تعداد مشخصی رنک طراحی شده‌اند. این نوع رم‌ها بار الکتریکی روی باس رم را کاهش می‌دهند و امکان استفاده از رنک‌های بیشتر را فراهم می‌کنند.

آیا تعداد بالای رنک در رم مشکل ساز خواهد شد یا خیر؟

گاهی این پرسش پیش می‌آید که اگر یک سرور از رم Quad-Rank یا حتی ماژول‌هایی با رنک‌های پرشمار بهره ببرد، آیا درد سرساز است؟ پاسخ به صورت مطلق منفی نیست ولی باید جنبه‌های مختلف را سنجید. افزوده شدن رنک بیشتر یعنی تراشه‌های بیشتری روی ماژول ساخته شده‌اند. هر تراشه به کنترل و فرمان خاص خود نیاز دارد. در نتیجه، بار روی کنترلر حافظه بالا می‌رود.

برخی سی پی یو‌ها یا چیپست‌ها فقط تا حدی می‌توانند آدرس دهی رنک انجام دهند. مثلا وقتی گفته می‌شود کانال حافظه از هشت رنک پشتیبانی می‌کند، اگر ماژول‌هایی با تعداد رنک زیاد نصب شوند، شاید بخشی از رم شناخته نشود. سوییچ میان تعداد زیادی رنک می‌تواند باعث افزایش تاخیر نسبی هم بشود. همچنین مصرف انرژی بالاتر خواهد رفت، چون تراشه‌های بیشتری فعالیت دارند. این امر در سرورهای بزرگ که ده‌ها ماژول قرار می‌گیرد، ممکن است شکل جدی تری پیدا کند. باید سیستم خنک کنندگی و منبع تغذیه توانمند باشند تا اختلافی در پایداری سرور ایجاد نشود.

در بسیاری از سرورهای امروزی محدودیت چینش رم بر اساس تعداد رنک وجود دارد. مثلا اگر ماژول Quad-Rank استفاده کنیم، شاید فقط دو اسلات در هر کانال پر شوند چون شمار رنک‌های قابل پشتیبانی بیشتر از آن نیست.
همه این نکات باعث می‌شود نتوان گفت رنک‌های بالا همیشه بهتر هستند. اگر حجم کاری سرور اندک باشد یا مدیر شبکه قصد داشته باشد میزان مصرف را بهینه کند، شاید استفاده از رنک‌های کمتری منطقی تر باشد.

اگر به دنبال خرید سرور اچ پی یا دریافت مشاوره تخصصی در این زمینه هستید، مستر اچ پی بهترین انتخاب برای شماست. کارشناسان ما با ارائه اطلاعات دقیق درباره انواع سرورهای اچ پی، قطعات جانبی آنها شما را در انتخاب بهترین ترین گزینه برای نیازهای سازمانی یا شخصی تان راهنمایی می‌کنند. برای ارتباط با کارشناسان ما می توانید با شماره 02191008413 تماس حاصل فرمایید.

جمع بندی

بحث rank در رم اشاره به چیدمان تراشه‌های روی رم دارد که ظرفیت، سرعت و الگوی دسترسی سیستم به داده‌ها را دگرگون می‌کند. ماژول‌های سینگل رنک ساختار ساده‌ای دارند و اغلب تاخیر کمتری نشان می‌دهند، اما ظرفیتشان معمولا پایین تر است. رم‌های Dual Rank ظرفیت بیشتری دارند و می‌توانند داده‌ها را به شکل انعطاف پذیرتری پردازش کنند. در صورتی که از رم‌های Cuad رنک استفاده شود، ظرفیت حافظه افزایش چشمگیری خواهد داشت، اما تنظیمات پیچیده تری نیاز خواهد بود. دلیل این موضوع این است که کنترلر حافظه در سرور، محدودیت‌هایی در مدیریت تعداد رنک‌ها دارد و باید به این محدودیت‌ها توجه شود.

برای بهبود عملکرد حافظه، لازم است ساختار رم‌ها، تعداد کانال‌ها و چیپست سرور به درستی هماهنگ شوند. همچنین، تنظیمات بخش بایوس سرور باید بررسی شود تا مشخص شود حداکثر تعداد رنک‌های قابل پشتیبانی چقدر است. این اقدامات باعث می‌شود حافظه به شکل بهتری عمل کند و سرور در شرایط پایدارتری فعالیت کند.