بررسی تفاوت سرور مجازی و سرور فیزیکی + مزایا و معایب | مسترhp

خیلی از افراد دنبال راهی هستند که اطلاعات و خدماتشان همیشه در دسترس باشد و مشکلی در دسترسی به آن‌ها پیش نیاید. برای رسیدن به این هدف، خرید سرور اچ پی به عنوان یکی از اجزای مهم زیرساخت دیجیتال رواج پیدا کرده است. یکی از چالش‌هایی که مدیران کسب و کار یا متخصصان فناوری با آن روبه رو می‌شوند، انتخاب بین سرور مجازی و سرور فیزیکی است. بعضی افراد سرور فیزیکی را انتخاب می‌کنند چون حس امنیت بیشتری دارند و برخی دیگر سرور مجازی را ترجیح می‌دهند چون راحت تر مدیریت می‌شود. برای اینکه بتوان تصمیم بهتری گرفت، باید فرق این دو نوع سرور را شناخت. این مقایسه، جنبه‌های مختلفی مثل هزینه، منابع مورد استفاده، قدرت پردازش و پایداری را در بر می‌گیرد و باعث می‌شود انتخاب نهایی دقیق تر و به صرفه تر باشد.

سرور مجازی چیست؟

سرور مجازی نوعی فضای دیجیتال است که از تقسیم یک سرور اصلی به چند بخش جداگانه ساخته می‌شود. در این روش، هر بخش مثل یک سیستم کامل عمل می‌کند و کنترل خودش را دارد. یک نرم افزار خاص، کار تقسیم منابعی مثل رم، پردازنده و فضای ذخیره سازی را بر عهده دارد. در نتیجه، هر بخش می‌تواند سیستم عامل دلخواه خودش را نصب کند و برنامه‌های مورد نیاز را اجرا کند. استفاده از سرور مجازی برای کسانی که دنبال راهی اقتصادی برای میزبانی اطلاعات هستند، انتخاب درستی است.

این نوع سرور برای افرادی مناسب است که حجم متوسطی از اطلاعات دارند و می‌خواهند منابعشان را به‌شکل دقیق تری کنترل کنند. چند سرور مجازی می‌توانند روی یک سرور اصلی فعال باشند، بدون اینکه تداخلی میانشان به وجود بیاید. یکی از نکات اصلی این مدل، سرعت راه اندازی بالاست. کاربر می‌تواند در زمان کوتاهی تنظیمات را انجام دهد و سرور را راه اندازی کند. همچنین، چون ساختار آن بر پایه مجازی سازی است، به روزرسانی سیستم‌ها راحت تر انجام می‌شود. این سرور برای کسب و کارهای کوچک یا پروژه‌هایی که در حال رشد هستند، عالی است.

سرور فیزیکی چیست؟

سرور فیزیکی، دستگاهی واقعی و قدرتمند است که در مراکز اطلاعات یا اتاق سرور قرار می‌گیرد و به صورت کامل در اختیار یک کاربر یا سازمان قرار دارد. در این حالت، همه منابع سخت افزاری مثل پردازنده، حافظه رم، هارد دیسک و کارت شبکه، مستقیما توسط کاربر کنترل می‌شود. هیچ لایه مجازی سازی بین کاربر و سخت افزار وجود ندارد، بنابراین هم ‌چیز به صورت مستقیم در دسترس است. این نوع سرور بیشتر برای مجموعه‌هایی استفاده می شود که نیاز به منابع بالا دارند یا ترجیح می‌دهند همه تنظیمات و قطعات را خودشان مدیریت کنند.

به عنوان مثال اگر بخواهند پردازنده جدیدتری نصب کنند یا فضای ذخیره سازی را افزایش دهند، می‌توانند به راحتی تجهیزات مورد نظر را به سرور اضافه کنند. سرور فیزیکی برای وبسایت‌هایی که بازدید زیادی دارند یا سیستم‌هایی که پردازش سنگینی انجام می‌دهند، انتخابی بی نظیر است. چون این مدل از سرور، بدون واسطه کار می‌کند، سرعت و قدرت بالاتری دارد و همین مسئله باعث می‌شود برای پروژه‌های بزرگ یا سازمان‌های حرفه ای، گزینه ای منطقی باشد.

برای اطلاعات بیشتر درباره روش ریکاوری و بازیابی اطلاعات سرور HPروی لینک کلیک کنید.

سرور مجازی و سرور فیزیکی چه تفاوتی دارند؟

مقایسه سرور مجازی و سرور فیزیکی، نیازمند روشن سازی چند مورد مهم است که شامل:

1) شیوه استفاده از منابع

در سرور فیزیکی، تمام منابع مثل پردازنده، حافظه و فضای ذخیره سازی، به صورت فیزیکی روی شاسی سرور نصب شده است. اگر سازمانی، این سرور را در اختیار داشته باشد، از همه منابع بهره خواهد برد. هیچ کاربر دیگری در کنار او نیست. اما، سرور مجازی در دل یک سرور فیزیکی اجرا می‌شود. مجازی ساز، حافظه و پردازنده را بین بخش‌های مختلف بخش بندی می‌کند. بنابراین، چند کاربر می‌توانند همزمان از یک سرور فیزیکی استفاده کنند و هرکدام، بخشی از منابع را بگیرند.

2) هزینه‌ها

سرور فیزیکی هزینه اولیه بالایی دارد. خرید سخت افزار، مادربردهای قوی، پردازنده‌های روز، دیسک‌های سریع، منبع تغذیه، رک و سیستم‌های تهویه، بخشی از مخارج است. علاوه بر آن، نگهداری و پشتیبانی 24 ساعته نیز هزینه بر خواهد بود. اما در سرور مجازی، نیازی به تهیه همه این تجهیزات نیست. کاربر بخشی از منابع یک سرور فیزیکی را اجاره می‌کند و هزینه به شکل ماهانه یا سالانه پرداخت می‌شود که اغلب مقرون به صرفه تر است.

3) مقیاس پذیری

اگر یک شرکت به صورت ناگهانی نیازمند ارتقای منابع خود شود، در سرور فیزیکی باید سخت افزار تازه بخرد؛ شاید نیاز شود پردازنده ای قدرتمندتر اضافه کند یا دیسک بیشتری در رک بگذارد. این کار هم هزینه دارد و هم زمان بر است. اما در سرور مجازی اگر شرکت خواسته باشد رم یا فضای دیسک را بالاتر ببرد، در بیشتر مواقع خیلی سریع انجام می‌شود. از طریق نرم افزار مدیریت سرور، منابع بیشتری رزرو می‌شود و کاربر به بسته بزرگ تری منتقل خواهد شد.

4) قدرت پردازش

در سرور فیزیکی، هیچ محدودیتی در استفاده از منابع اختصاصی وجود ندارد و همه چیز یک جا در اختیار میزبان است. اما در سرور مجازی، منابع با دیگران شریک می‌شود. درست است که هر بخش از منابع مختص هر کاربر است، اما اگر کل سرور فیزیکی درگیر برنامه‌های سنگین شود، امکان افت سرعت برای تمام سرورهای مجازی وجود دارد.

5) کنترل سخت افزار

بسیاری از سازمان‌ها تمایل دارند قطعات سرور را مطابق نیازشان ارتقا یا کاهش دهند و سیستم ذخیره سازی را دقیقا مطابق ساختار شبکه خود بچینند. سرورهای فیزیکی در این زمینه گزینه ای عالی به حساب می‌آیند. اما در سرور مجازی، دسترسی محدودتری به سطح سخت افزار دیده می‌شود یعنی کاربر معمولا فقط از طریق کنترل پنل یا دسترسی کنترل کننده، کارهای مدیریتی را انجام می‌دهد.

6) انعطاف در نصب سیستم عامل

در مجازی، به راحتی می‌توان انواع سرور لینوکس، ویندوز یا هر توزیع مناسب را تعیین کرد و در زمان کمی، تعویض یا به روزرسانی انجام داد. در سرور فیزیکی هم امکان نصب یا تغییر سیستم عامل وجود دارد، اما به دلیل ارتباط مستقیم با سخت افزار، این کار زمان برتر است. اگر بخواهیم قطعه ای را تغییر دهیم یا ابزار جدیدی اضافه کنیم، باید مراحل فنی تری مثل کابل کشی یا نصب دستی قطعات انجام شود. به همین دلیل، تغییرات در سرور فیزیکی معمولا کندتر از سرور مجازی پیش می‌رود.

7) امنیت

در سازمان‌هایی که حفاظت از اطلاعات اولویت بالایی دارد، استفاده از سرور فیزیکی اختصاصی باعث می‌شود کنترل کامل تری روی محیط داشته باشند. چون در این حالت، منابع سرور با هیچ کاربر دیگری به اشتراک گذاشته نمی‌شود، احتمال بروز تهدیدهای ناخواسته کاهش می‌یابد و شرایط ایمن تری شکل می‌گیرد. در سرور مجازی، هرچند ابزارهای مختلفی برای حفظ امنیت وجود دارد و سطح حفاظت قابل قبولی ایجاد می‌شود، اما به دلیل وجود چند ماشین مجازی روی یک سرور اصلی، شرایط کمی متفاوت است. همین موضوع باعث می‌شود برخی شرکت‌ها ترجیح بدهند تمام تجهیزات را به صورت اختصاصی در اختیار داشته باشند تا هیچ کاربر دیگری به آن فضا دسترسی نداشته باشد.

8) نگهداری و پشتیبانی

سرور فیزیکی نیاز به نگهداری دقیق تری دارد. باید برق بدون قطعی تامین شود، سیستم خنک کننده درست کار کند، وضعیت قطعات مرتب بررسی شود و در صورت خرابی، رسیدگی فوری انجام گیرد. این موارد باعث می‌شود مدیریت سرور فیزیکی زمان بر و پرهزینه تر باشد. اما در سرور مجازی پشتیبانی فنی و رسیدگی به زیرساخت‌ها بر عهده دیتاسنتر یا شرکت میزبان است و کاربر نهایی فقط منابع خود را مدیریت می‌کند. همچنین، اگر مشکلی در یکی از بخش‌ها به وجود بیاید، تاثیری بر سایر بخش‌ها ندارد و سرورهای دیگر به فعالیت خود ادامه می‌دهند.

9) سرعت راه اندازی

در سرور فیزیکی، روند راه اندازی طولانی تر است، چون باید قطعات سخت افزاری تهیه و مونتاژ گردند یا در دیتاسنتر نصب شوند. سپس نوبت به کانفیگ شبکه، پیکربندی سیستم عامل و نصب ابزارهای امنیتی می‌رسد. ولی سرور مجازی، ظرف چند دقیقه قابل دسترسی می‌گردد و آماده مدیریت اطلاعات خواهد بود.

10) طول عمر

سرور فیزیکی به مرور زمان دچار فرسودگی می‌شود. قطعاتی مثل فن، رم یا حتی مادربرد ممکن است نیاز به تعویض داشته باشند. این اتفاق‌ها باعث هزینه‌های اضافی و نیاز به رسیدگی فنی خواهد شد، به ویژه اگر سخت افزار قدیمی شود و قطعات یدکی به راحتی در دسترس نباشد. اما در سرور مجازی، نگهداری و به روزرسانی تجهیزات کاملا بر عهده شرکت میزبان است. اگر مرکز اطلاعات از سخت افزار جدید و قوی استفاده کند، کاربر هم به شکل غیرمستقیم از همان کیفیت بهره می‌برد، بدون اینکه لازم باشد نگران پایان عمر دستگاه‌ها یا خرابی فنی باشد.

کاربردهای سرور فیزیکی

وقتی پروژه‌ها پیچیده اند یا حجم اطلاعات بسیار زیاد است، سرور فیزیکی اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. سازمان‌هایی که با آرشیوهای بزرگ، اطلاعات سنگین یا ذخیره سازی گسترده سروکار دارند، معمولا تمایل دارند به طور کامل از منابع یک سرور استفاده کنند. در چنین شرایطی، نحوه نگهداری سرور فیزیکی و داشتن کنترل کامل بر سخت افزار برایشان ضروری است. تیم‌های برنامه نویسی که پروژه‌های سنگینی مثل تحلیل‌های پیشرفته، یادگیری ماشینی یا پردازش‌های مرتبط با هوش مصنوعی را انجام می‌دهند، به دلیل نیاز به توان پردازشی بالا و ثبات در کارایی سیستم‌ها اغلب سرور فیزیکی را انتخاب می‌کنند.

از سوی دیگر، برخی نهادهای حساس مانند بانک‌ها و موسسات مالی، به دلیل قوانین داخلی و حساسیت‌های امنیتی، از سرور فیزیکی استفاده می کنند. وبسایت‌هایی که بازدید بسیار بالا دارند، مثل فروشگاه‌های بزرگ، رسانه‌های خبری پرمخاطب یا سرویس‌های آنلاین که درخواست زیادی دریافت می‌کنند، هم نیاز به سرور فیزیکی دارند. همچنین خدماتی که فایل‌های سنگین چند رسانه ای پخش می‌کنند یا پخش زنده دارند، برای حفظ کیفیت و جلوگیری از قطعی، به منابع کاملا اختصاصی نیازمند هستند.

کاربردهای سرور مجازی

سرور مجازی انتخابی مناسب برای کسانی است که پروژه‌های سبک تا متوسط دارند و نمی‌خواهند هزینه زیادی برای زیرساخت اختصاص دهند. اگر یک کسب و کار کوچک راه اندازی کرده اید یا هنوز در مراحل اولیه فعالیت خود هستید، این گزینه می‌تواند پاسخگوی نیاز شما باشد؛ چرا که راه اندازی سریع و هزینه قابل کنترلی دارد.

بسیاری از مدیران و‌سایت، زمانی که چند دامنه را روی یک بستر اجرا می‌کنند، ترجیح می‌دهند از سرور مجازی بهره بگیرند. همچنین، در شرکت‌های نرم افزاری، زمانی که نیاز به محیط های جداگانه برای توسعه، تست و اجرای پروژه وجود دارد، به راحتی می‌توان چند ماشین مجازی روی یک سرور اصلی ایجاد کرد. این کار اقتصادی تر از خرید چند سرور فیزیکی است و در عین حال، امکان نصب سیستم عامل‌های مختلف و مدیریت مستقل آن‌ها را نیز فراهم می‌کند.

مزایا و معایب سرور مجازی و سرور فیزیکی

سرور مجازی و سرور فیزیکی هر کدام مزایا و معایبی دارند که به شرح زیر هستند:

مزایای سرور مجازی

1. کیفیت و هزینه پایین تر: کاربر بدون صرف سرمایه زیاد می‌تواند از زیرساخت یک دیتاسنتر استفاده کند.
2. انعطاف در ارتقا: هر زمان بخواهد حافظه یا پردازنده بیشتری بخرد، تنها به آپدیت وصرف هزینه کمتر نیاز است.
3. راه اندازی سریع: در مدت کوتاهی همه چیز برای استفاده فرد آماده است.
4. توزیع آسان: اگر پروژه جدیدی شکل بگیرد، می‌توان سرور مجازی اضافه کرد یا به پلن دیگری جابه‌جا شد.
5. پشتیبانی نرم افزاری: اغلب شرکت های ارائه دهنده، پنل‌های مدیریتی دارند که انجام تنظیمات را راحت می‌سازد.

معایب سرور مجازی

1. اشتراک منابع: با اینکه هر بخش جداسازی شده است، اما زیرساخت یکسان است و اگر کاربری دیگر فشار بالایی ایجاد کند، احتمال افت سرعت وجود دارد.
2. کنترل محدودتر: کاربر آزادی کامل روی سخت افزار ندارد؛ برای نصب برخی کارت‌های خاص یا تغییرات جدی، همکاری دیتاسنتر لازم است.
3. تاثیر خرابی‌ها: اگر سرور فیزیکی به مشکل بخورد، ممکن است همه سرورهای مجازی به اختلال دچار شوند.
4. امنیت اشتراکی: استفاده مشترک از یک سرور بزرگ، مخاطرات امنیتی بیشتری نسبت به استفاده تمام و کمال از یک سرور مجزا دارد.

مزایای سرور فیزیکی

1. مالکیت کامل: کاربر مالکیت سخت افزار را دارد و مجبور نیست منابع را با دیگری به اشتراک بگذارد.
2. قدرت پردازشی بالا: سرورهای فیزیکی می‌توانند به بهترین شکل از همه توان پردازنده و رم بهره‌مند شوند.
3. امنیت برتر: چون فقط یک سازمان استفاده می‌کند، نگرانی بابت استفاده همزمان افراد ناشناس مطرح نیست.
4. مدیریت مستقیم سخت افزار: امکان تغییر قطعات یا افزودن تجهیزات خاص پشتیبانی می‌شود.

معایب سرور فیزیکی

1. هزینه سنگین: شامل خرید سخت افزار و لوازم جانبی پرهزینه، به علاوه هزینه نگهداری و بدنه پشتیبانی.
2. کاهش انعطاف ارتقا: اگر فضای ذخیره سازی پر شود یا نیاز به رم اضافه ایجاد شود، باید قطعه جدید خرید و نصب کرد. روند اجرای این کار چندان سریع نیست.
3. نیاز به نیروهای متخصص: راه اندازی و نگهداری سرور فیزیکی بدون دانش فنی کافی می‌تواند دردسرساز شود.
4. تجهیزات وابسته: سرور فیزیکی به خنک کننده و برق بدون وقفه قدرتمند نیاز دارد که هزینه بر است.

آیا سرور فیزیکی به سرور مجازی تبدیل می‌شود؟

بله، یک سرور فیزیکی را می‌توان به چند سرور مجازی تبدیل کرد. این کار به کمک نرم افزارهایی انجام می‌شود که به آن‌ها مجازی ساز می‌گویند؛ ابزارهایی مثل VMware یا Hyper-V که معمولا در مراکز اطلاعات روی سرورهای قدرتمند نصب می‌شوند.

در این روش، منابع اصلی مثل پردازنده، رم و فضای ذخیره سازی روی یک دستگاه فیزیکی متمرکز می‌شود، سپس مجازی ساز آن‌ها را بین چند ماشین مجازی تقسیم می‌کند. هر ماشین مجازی می‌تواند سیستم عامل جداگانه ای داشته باشد و به صورت مستقل عمل کند. کاربران یا شرکت‌ها یکی از این ماشین‌ها را اجاره می‌کنند و دقیقا مثل یک سرور اختصاصی از آن استفاده می‌کنند.

این کار باعث کاهش هزینه‌ها می‌شود و راه اندازی زیرساخت را برای بسیاری از افراد و مجموعه‌ها ساده تر می‌کند. البته برای اینکه همه چیز روان و بدون مشکل پیش برود، باید سخت افزار اصلی قدرت کافی داشته باشد. اگر سرور قدیمی یا ضعیف باشد، امکان اجرای همزمان چند ماشین مجازی  وجود نخواهد داشت.

انتخاب بهترین سرور فیزیکی یا مجازی

اگر پروژه شما شامل پردازش‌های سبک است و بودجه چندانی ندارید، سرور مجازی گزینه ای به صرفه خواهد بود. اگر کارتان در حوزه‌ وبسایت با بازدید متوسط است، انتقال پروژه به سرور مجازی انتخاب خوبی است. اما اگر سازمان شما در حد کلان فعالیت دارد، تحلیل اطلاعات بسیار حجیم دارید، هر روز ترافیک بی وقفه وارد می‌شود یا ملاحظات امنیتی دارید، بهتر است سرور فیزیکی را به شکل کامل در دست بگیرید تا آزادی عمل در بخش سخت افزار و اقدامات حفاظتی داشته باشید. همیشه قبل از اقدام، میزان رشد کسب و کار را تا حدی تخمین بزنید؛ اگر فضای مورد نیازتان لحظه ای رشد می‌کند، سرور مجازی به راحتی ارتقاپذیر است. ولی اگر ثبات مشخصی در برنامه دارید و می‌خواهید روی سخت افزار قدرتمند سرمایه گذاری کنید، نوع فیزیکی را انتخاب کنید.

خرید محصولات سرور از مستر اچ پی

فروشگاه آنلاین مستر اچ پی در زمینه فروش محصولات برندHP ، مدل‌های مختلفی را پوشش می‌دهد. این مجموعه، خدمات مشاوره فنی و بررسی تخصصی قطعات را نیز در اختیار مشتریان قرار می‌دهد. اگر قصد خرید یا انتخاب میان سرور فیزیکی و مجازی را دارید، ارتباط و راهنمایی کارشناسان مستر اچ پی می‌تواند برایتان مفید واقع شود.

جمع بندی

سرور مجازی و سرور فیزیکی دو راه حل پرکاربرد برای نگهداری اطلاعات و اجرای پروژه‌های دیجیتال هستند. شرکت‌هایی با پروژه‌های سبک تا سازمان‌هایی که نیازمند پردازش سنگین اند، باید میان این دو انتخاب درستی داشته باشند. سرور فیزیکی از لحاظ توان سخت افزار مستقل عمل می‌کند اما هزینه اولیه بالاتری دارد و نگهداری دقیق تری می‌طلبد. در سوی دیگر، سرور مجازی با هزینه کمتر و راه اندازی سریع تر، مناسب کسانی است که به منابع اشتراکی رضایت دارند و به دنبال صرفه جویی هستند. انتخاب نهایی شما باید بر پایه نیاز فنی، بودجه و مسیر رشد هر پروژه انجام گیرد.

سوالات متداول

1) چه زمانی لازم است سرور فیزیکی بخریم؟

اگر بار پردازشی بسیار سنگین دارید یا امنیت جزء اولویت‌های بزرگ شماست، بهتر است سرور فیزیکی تهیه شود. هنگامی‌که اطلاعات حجیم ذخیره می‌کنید یا به ارتقای سفارشی سخت افزار تمایل دارید، سرور اختصاصی یا فیزیکی بهتر است. در این وضعیت، پردازش‌ها بی‌هیچ محدودیتی اجرا می‌شوند و منابع کاملا در اختیار شما باقی می‌مانند.

2) آیا سرور مجازی در بحث امنیت ضعیف است؟

سرور مجازی به خودی خود ضعیف نیست و بیشتر آسیب‌ها ناشی از پیکربندی نامناسب یا مجازی ساز ناکارآمد است. همچنین، مرکز اطلاعاتی که سرور مجازی را میزبانی می‌کند نیز باید از استانداردهای عالی برخوردار باشد. اگر همه اصول امنیتی رعایت شده باشد، احتمال مشکلات امنیتی بسیار کاهش می‌یابد.

3) آیا می‌توان منابع سرور مجازی را مثل سرور فیزیکی افزایش داد؟

در بیشتر طرح‌های سرور مجازی، قابلیت ارتقای منابع وجود دارد. رم، ظرفیت دیسک یا هسته‌های پردازنده از راه پکیج‌های بالاتر تامین می‌شود. بنابراین کاربر، نیازی ندارد سخت افزار بخرد، بلکه طرح مجازی را به سطح بالاتر ارتقا خواهد داد که بسیار سریع تر از خرید سرور فیزیکی است.

4) مدیریت سرور فیزیکی چه چالش‌هایی دارد؟

در سرور فیزیکی، امور زیرساختی نظیر برق اضطراری، خنک سازی، مراقبت از قطعات و رفع خرابی‌ها الزامی است. گاهی لازم می‌شود قطعات داخلی سرور را عوض کنید یا تنظیمات بایوس ویژه ای اعمال کنید. این موارد به تخصص نیاز دارد و هزینه‌ هم می‌برد. پس اگر این روند در مجموعه شما پذیرفتنی نیست، سرور مجازی جایگزین سبک تری خواهد بود.

5) آیا سرور مجازی برای فروشگاه اینترنتی مناسب خواهد بود؟

برای فروشگاه‌های اینترنتی کوچک یا متوسط، سرور مجازی مناسب و سریع است. اما اگر بازدید و تراکنش‌ها زیاد شود، بهتر است سرور فیزیکی را در نظر بگیرید تا پاسخگویی بهتری داشته باشید. انتخاب نوع سرور به میزان رشد فروشگاه بستگی دارد.